Kelangan Buhayin Ang Pamilya
Grabe grabe grabe. Ang hirap magtrabaho! Ang sakit na ng katawan ko kakagalaw, kakalagay ng price sa mga tag ng mga binebenta. Nakakapagod magpainit ng tsaa para sa bosing kong bumbay. Lalong lalo na, nakakapagod pag binobola niya ko na ibibigay na daw niya yung pera ko na nung tatlong buwan pang nakaraan, eh kung pwede ko lang sabihin na, hoy, mister, shatap nga muna. Siyempre hindi ako umiimik pag napapagod na ako. Lunes, Miyerkules, Biyernes, at Linggo. Ayan. Siguro tig-apat na oras isa. Parang sandali lang noh? Ang tagaaaal tagal niyan pag yung trabaho niyo eh yung katulad nung akin. Buti nalang di ako nakaupo sa harap ng kompyuter magdamag at buti nalang hindi ako nakababad sa telepono kumakausap ng kung sinu-sino. Buti nalang yung ginagawa ko may exercise. Pero nakakapagod pa rin. Ay! Mas lalong lalo na pag nagpapasundo ka na sa nanay mo ng 4:30 ng hapon, at sinabi niya sa iyong "Anak maglibot ka muna diyan kasi mga isang oras pa kita masusundo." Ayan naman. Nakakapagod mag-bus galing sa bahay ko, at pabalik, so apat na sakay yon. At pinakamalala, wala akong barya! Hanep naman! Sa totoo lang, wala talaga akong pera! Eh yung checking account ko sa bangko eh namumulubi na. Kaya ang ginawa ko, naghukay ako sa bag ko ng barya! Alas! Meron akong nakitang mga benchingko. Ang pinakaimportante. Kapos na sana ako, pero buti nalang umabot. Sobra lang yung barya ko ng 4 cents. O diba. Tapos, dahil iba yung ruta ko pabalik, naglakad pa ako galing sa kanto papunta sa bahay namin. At yung mga kanto dito eh malalayo... Hay....
Kung hindi lang ba dahil sa pambuhay sa pamilya. (Anong pamilya, ang iyong tanong? Heh, sikret!) Ay oo, at saka baka sakaling makita ko mahal ko sa Balenmayns. Este, Valentines pala.
at 5:34 PM
